top of page

     Rondje Ons Deurne

                 Powered by Cycle2Explore

RONDJE ONS DEURNE

Een fietstocht door het hart van natuurreservaat De Peel


Life is like riding a bicycle; to keep your balance you must keep moving

( Albert Einstein )

RONDJE ONS DEURNE
  • Deurne

  • Liessel

  • Neerkant

  • Helenaveen

  • Vlierden

Fietstocht "Rondje Ons Deurne" voert u door alle (kerk)dorpen van de Gemeente Deurne. Zo fietst u door een rijk geschakeerd landschap waarbij bossen, beeklopen, pittoreske dorpskernen, karakteristieke boerderijen, veengronden, kanalen, molen, akkers en weiden elkaar afwisselen: door het stroomgebied van De Vlier, langs het Kanaal van Deurne en de Helenavaart, door de Deurnesche Peel en het Zandbosch, over de Brouwhuissche Heide, door de bossen van De Bikkels en de Galgenberg. Rondje Ons Deurne leidt u over rustige wegen, verharde fietspaden en aardig verscholen landbouw- en bosweggetjes. Onderweg treft u voldoende picknicktafels en enkele schuilhutten aan. Aan de route zijn meerdere terrassen gelegen waar men de inwendige mens kan versterken. Op deze website treft u een beschrijving (incl. foto) van enkele bezienswaardigheden van deze schitterende peelgemeente aan. Deurne is een plaats (maar ook een gemeente) in het hoogveengebied De Peel gelegen in de Provincie Noord-Brabant. De gemeente telt 31.770 inwoners (peildatum 1 januari 2015) en beslaat een oppervlakte van bijna 12.000 hectare. In de Gemeente Deurne liggen de (kerk)dorpen Deurne, Helenaveen, Liessel, Neerkant en Vlierden. Ook St. Jozef, Walsberg en Zeilberg zijn onderdeel van de Gemeente Deurne. Het zijn weliswaar zelfstandige parochies die over een eigen historische identiteit beschikken, maar maken (inmiddels) deel uit van de "bebouwde kom" van Deurne.

Aanvullende  Informatie

Route

- Klik op de kaart voor een interactieve weergave in Google Maps Viewer -

Hoogteprofiel

- Het hoogteprofiel van de fietsroute --

Bewegwijzering

Tijdens de jaarlijkse fietstocht en BBQ van "Stichting Vriendenkring Ons Deurne” ontstond het idee om een fietsroute samen te stellen. Deze route, binnen de gemeentegrenzen van Deurne, mijdt zoveel mogelijk de knooppunten van het fietsroutenetwerk. Natuur, industrie, mooie dorpskernen en historisch waardevolle elementen zijn de ingrediënten van de in juni 2005 opengestelde fietsroute. De route is bewegwijzerd met routebordjes 'Rondje Ons Deurne' en is ca. 65 km lang. De route is ook in te korten tot 28 km.

- Volg de pijltjes --

Flyer


FLYER


  • Routebeschrijving van de fietsroute

  • Beschrijving van de routeverkorting

  • Routekaartje

  • Sponsoroverzicht

  • VVV Deurne





De folder is ook te koop in de webshop van VVV Deurne

VVV De Peel

Kerkstraat 2c

5751 BH Deurne

- Het gemeentehuis van Deurne --

Foto: Jelle van de Berg


"Ik kiek gewoon wa rond

Goi heel rustig op de fiets

De gewoonste dingen die ge ziet

Die worre plotseling iets


Now efkus niks an owwe kop

Gen gedriev en gen gemot

en kiek mar efkus an

en zie mar hoe 't gut"



Onderweg

OEF



Plaatsen

Deurne

Deurne is de hoofdkern van Gemeente Deurne en telt ruim 24.000 inwoners.

Geschiedenis

Deurne (in dialect Deurze) is de grootste plaats van de Nederlandse gemeente Deurne. Deurne ligt grotendeels in het dekzandlandschap van de Centrale Slenk. Alleen het oostelijke deel ligt op de Peelhorst. Daar konden door ondoorlatende lagen in de bodem uitgestrekte venen ontstaat, de huidige Peel. Bewoning was in het Deurnese dekzandgebied al in de prehistorie te vinden. Meer plaatsvaste bewoning zien we vanaf het Neolithicum, toen de landbouw in de Lage Landen zijn intrede deed. Door uitputting van de bodem moesten de nederzettingen telkens worden verplaatst. De plaatsnaam Deurne in de oudste vermelding Durninum (721) is een dativus in de betekenis van met doornstruiken begroeide plek. Deze omschrijving duidt waarschijnlijk op een karakteristieke vegetatie in de late prehistorie of vroege middeleeuwen. 

Ook in die periode moeten er al boerderijen hebben gelegen in de nabijheid van de latere kern Deurne, mogelijk onder de huidige Koolhof, en in elk geval op de Bottel. Pas omstreeks 1200 zien we een geleidelijke fixatie van de nederzettingen op één plek. Boerderijen kregen een vaste plek en werden niet meer elke generatie afgebroken en elders herbouwd. Een deel van die nederzettingen was toen in handen van de Abdij van Echternach, die ook de Sint-Willibrorduskerk bezat. Rond die kerk groeide in de Late Middeleeuwen het dorp Deurne. Het dorp Liessel ontstond in diezelfde periode rond een Sint-Hubertuskapel, Vlierden rond een kapel aan de Kapelweg. In de late middeleeuwen kwam een nederzettingspatroon met een groot aantal buurtschappen tot stand. Zij lagen aan de verschillende kleinere dekzandruggen langs de beekdalen van de Aa, langs kleine dekzandkoppen in het veld en rondom het grote dekzandeiland van de Deurnese akker. Bestuurlijk maakte Deurne deel uit van het Kwartier van Peelland onder de hertogelijke Meierij van 's-Hertogenbosch. Neerkant en Helenaveen ontstonden als dorpen pas in de 19e eeuw. De woningbouw in Deurne kwam na de Tweede Wereldoorlog in een stroomversnelling. Het eerste project werd uitgevoerd aan de Lindenlaan; hier verrezen de eerste moderne rijtjeswoningen. Daarna werden de projecten aan de Hellemanstraat, in de Pastoorsbuurt en het plan d'Ekker uitgevoerd, alle aan de rand van de oude dorpskern. Deurne geniet landelijke bekendheid door museum De Wieger, ooit het woonhuis van de schilderende arts Wiegersma.

Ruïne Groot Kasteel

- Ruïne Groot Kasteel -

( 2021 )

- Oorspronkelijk Groot Kasteel -

 ( Brabant Collectie UVT )

Het kasteel is rond 1460 als een vierkant gotisch gebouw, met enige invloeden van de renaissance, gesticht door de "Heren van Doerne". Deze familie bezat al in 1383 onroerend goed in "Het Haeghe Eynde". In 1653 en in het midden van de 18e eeuw is het kasteel verbouwd. De gevangenis bevond zich in de kelder van het kasteel. Bij de restauratie in 1906 - 1908 zijn gedeelten weer afgeborken en ontstond een vorm en grootte gelijk aan die uit het midden van de 17e eeuw. Bij de bevrijding van Deurne in 1944 is het kasteel door brand grotendeels verwoest, waarna de ruïne in 1952 is verstevigd.

Klein Kasteel

Het klein kasteel is de eerste residentie van de "Heren van Doerne" en wordt ook wel "Het Hoff van Doirne" genoemd. Dit kasteel bestond aanvankelijk uit een vierkante woontoren die in de 14e eenuw is gebouwd. In de 18e eeuw is er een stalgebouw bij gebouwd en rond 1850 het huis met zadeldak. Na de bouw van het nieuwe kasteel aan de overzijde van de weg is het klein kasteel in handen geweest van diverse drosten. In de twintiger jaren van de 20e eeuw heeft de kunstschilder Otto van Rees hier gewoond en later kunstenaar Pieter Wiegersma.

De Romein

Het woonhuis "De Romein" is in 1913 gebouwd door architect Cor Roffelsen in opdracht van de Deurnese geschied-schrijver N.H. Ouwerling, auteur van o.a. "De Geschiedenis van Deurne". Na zijn dood woonde de romanschrijver Antoon Coolen (bekend van o.a. 'Dorp aan de Rivier") hier. Het huis is een poging 'streekeigen' te bouwen en was tevens de inspratiebron voor de bouw van huize "De Wieger".

Het Gemeentehuis

Het 'Raadhuis' is gebouwd in 1895. Hiervoor moesteen hele gevelwand aan de toenmalig Markt afgebroken worden. Het marktplein werd daardoor dubbel zo groot en kreeg toen zijn huidige vorm. Het 'Raadhuis' is uitgevoerd in renaissancestijl met barokke elementen en werd betaald met de de winst van de gemeentelijke verveningen. Op de geveltoren is het oude gemeentewapen van Deurne en Liessel aangebracht.




Foto: Jelle van den berg

Het Postkantoor

Het gebouw is in 1908 ontworpen door de Deurnese architect Joh. Rooijakkers. Opvallend zijn de gele en groene geglazuurde bakstenen. Tot 1969 was hier het postkantoor gehuisvest. Voor de nieuwbouw van het gemeentehuis is de achtergevel afgebroken en ingebouwd. De afgeschuinde linker voorhoek is voorzien van een brievenbus. In het interieur bevindt zich nog altijd de originele vestibule met glas-in-lood ramen en terrazzovloer. Momenteel is hier Restaurant 'Clouds' gevestigd.





Foto: Luuk Keunen

De Wieger

De Wieger werd in 1922 gebouwd naar een ontwerp van architect Cor Roffelsen in neo-renaissance-stijl. In het ontwerp werd voortgebouwd op het huis De Romein dat negen jaar eerder door dezelfde architect was ontworpen. Opdrachtgever was de arts Hendrik Wiegersma, die in 1917 als net afgestudeerd arts in Deurne was komen wonen. Het werd gebouwd -temidden van de akkers- aan de toenmalige verbindingsweg tussen de kom van Deurne en het kerkdorp Liessel. Het bos dat Wiegersma eigenhandig rondom De Wieger aanplantte stond later centraal in het lied Het Dorp van Wim Sonneveld. Dat lied werd geschreven door Friso Wiegersma, partner van Wim Sonneveld en vierde zoon van Hendrik Wiegersma. Friso werd in De Wieger geboren. De tekstregel "en langs het tuinpad van mijn vader, zag ik de hoge bomen staan" slaat op de bomen rond De Wieger.


Begin jaren twintig van de 20e eeuw maakte Hendrik Wiegersma kennis met Moissy Kogan en Otto van Rees. Overtuigd als deze twee kunstenaars waren van de technieken van Hendrik Wiegersma, begon deze een carriere als kunstenaar. De artsenpraktijk bleef hij ook vanuit De Wieger uitoefenen. In de loop van het interbellum groeide De Wieger uit tot een ontmoetingsplaats voor kunstenaars. Beeldhouwer Ossip Zadkine was er kind aan huis. Ook Piet Wiegman en Constant Permeke waren er regelmatig te vinden. De inspiratie voor Zadkine's beeld dat het verwoeste Rotterdam symboliseert deed hij op toen hij, op weg naar Wiegersma, met de trein door Rotterdam reed.

De Wieger - voorgevel

De Wieger - langs het tuinpad van mijn vader

Na de dood van Wiegersma in 1969 kocht de Gemeente Deurne het pand aan en verbouwde het tot museum. Het werd de opvolger van museum Het Dinghuis, het gemeentemuseum dat nog tijdens het leven van Wiegersma zijn verzamelde kunst tentoonstelde. De eerste directeur van museum De Wieger werd Pieter Wiegersma, de tweede zoon van Hendrik. Het pand staat sinds 2001 op de rijksmonumentenlijst.

Medio 2008 heeft het bestuur van museum De Wieger de gemeente Deurne gevraagd om "het tuinpad van mijn vader" rechts van het museum als officiële straat aan te wijzen. Dit op basis van de vele vragen die belangstellende museumbezoekers en geïnteresseerde passanten hierover stelden. Aanleiding daarvoor leek de toenmalige tentoonstelling van Friso Wiegersma, zoon van arts en kunstenaar Hendrik Wiegersma. Friso Wiegersma was de partner van Wim Sonneveld die het overbekende lied over Deurne in 1965 schreef. 


"Ik weet nog hoe het was

De boerenkind'ren in de klas

Een kar die ratelt op de keien

Het raadhuis met een pomp ervoor

Een zandweg tussen koren door

Het vee, de boerderijen


En langs het tuinpad van m'n vader

Zag ik de hoge bomen staan

Ik was een kind en wist niet beter

Dan dat 't nooit voorbij zou gaan"



Het Dorp

WIM SONNEVELD



Het Buntven

- Het Buntven --

Foto: Marco Flaman

Het Buntven is gelegen in Het Zandbosch. Een bosgebied van ongeveer 250 hectare groot dat eigendom is van de gemeente Deurne. Het ven is ca. 8 hectare groot en uniek in Brabant. Het Buntven is een afgesneden bocht van de Bakelse Aa en is ontstaan in de laatste ijstijd zo'n 10.000 jaar geleden.


Het ven is van oorsprong voedselarm met plantensoorten als dopheide, zonnedauw, oeverkuid en witte snavelbies. Door inwaaiende meststoffen, zure regen en verdroging wordt het ven zuurder en voedselrijker. Daardoor vormt zich een organische strooisellaag op de oevers en de bodem van het ven. Door de verhoging van de voedselrijkdom en de verzuring in het ven verdringen agressieve plantensoorten als pijpestrootje, knolrus en pitrus de oorspronkelijke vegetatie. Dit heeft ook nadelige effecten op de bij het ven levende amfibiën, reptielenen en libellen. Bomen op een venoever vervuilen het ven met blad, houden wind en zonlicht tegen en verbruiken veel water.


De bomen en de bosopslag op de oevers van Het Buntven zijn weggehaald. Hierdoor valt er minder blad in het water en wordt verdroging tegen gegaan. De wind heeft hierdoor weer vat gekregen op het water, waardoor planten van het oeverkruidverbond beter kunnen groeien. Na het afgraven van de zwarte organische laag is ook de oude zaadbank weer aan de oppervlakte komen liggen. Hierdoor hebben verdwenen plantensoorten als zonnedauw, oeverkruid en de klokjesgentiaan zich weer kunnen ontwikkelen en is ook de levendbarende hagedis weer terug.

Het Buntven is bereikbaar middels een wandelroute (ca. 5 km) vanaf de boswachterswoning.

Liessel

Liessel is een (kerk)dorp van Gemeente Deurne en telt bijna 3.300 inwoners.

Geschiedenis

Liessel (in dialect Lijssel) is een kern en voormalige grondheerlijkheid in de gemeente Deurne, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. In de steentijd, duizenden jaren voor Christus, woonden er te Liessel al mensen op een hoge zandrug in de omgeving van het huidige Leegveld. Een nederzetting uit de vroege ijzertijd (800-400 voor Christus) werd in het najaar van 2010 opgegraven in het middeleeuwse gehucht Loon, tussen de Hoofdstraat en bedrijventerrein Willige Laagt. De oudste vermelding van de naam Liessel dateert uit 1312. In een akte uit 1420 is sprake van een kapel. Vermoedelijk was deze gewijd aan Hubertus, de beschermheilige van de jacht, en stond de Sint-Hubertuskapel toen al op de plek waar tot in 1901 een kapel stond. Liessel deed enkele malen een poging zelfstandigheid te verwerven. 

Op 22 april 1678 werd Liessel door de Staten-Generaal van de heerlijkheid Deurne en tot een aparte heerlijkheid verheven. De jurisdictie over Liessel bleef echter in handen van de heer van Deurne, waardoor Liessel een grondheerlijkheid werd. Als laatbank over de eigen bezittingen werd de hof Ten Velde in Deurne aan de grondheerlijkheid verbonden. In de literatuur wordt niet zelden de foutieve aanduiding Liesselt gebruikt. Het Blokhuis in de buurschap Sloot vormde een afzonderlijk leengoed ten opzichte van de grondheerlijkheid. Beide lenen verkeerden vanaf de 17e eeuw in verschillende handen. Tussen de kasteelheren van het Blokhuis en de officiële heren van de grondheerlijkheid Liessel ontstonden regelmatig twisten over het gezag in Liessel. Ook een poging aan het einde van de 19e eeuw voor een zelfstandige gemeente "Liessel en Neerkant" strandde. Toen aan het begin van de 20e eeuw vele kleinere gemeenten, zoals Vlierden, werden opgeheven, was de kans verkeken. De enige zelfstandigheid die Liessel had gekregen, was de oprichting van een eigen parochie in 1851 (St. Willibrordus-parochie), en de stichting van een nieuwe kerk (1901), een klooster, en een school. Op de plek van de vroegere Hubertuskapel (in 1851 verheven tot Willibrorduskerk), afgebroken in 1903, werd het patronaatsgebouw gebouwd. Dat staat nu bekend als gemeenschapshuis de Kastanje.

Neerkant

Neerkant is een (kerk)dorp van Gemeente Deurne en telt bijna 1.900 inwoners..

Geschiedenis

Neerkant (dialect de Nirkant) is een dorp in de gemeente Deurne, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant, gelegen op de grens met Limburg, nabij Meijel. Neerkant is ontstaan langs de oude weg door de Peel. De oudst bekende vermelding van de naam Neercant dateert uit het rekeningjaar 1622/1623. De verklaring van de naam Neerkant is met tal van fantasieën omgeven. Zo zou Willibrord zich er langs de kant van de weg hebben nedergezet of zou het een verbastering zijn van Nederland. Historisch én taalkundig is dit allemaal echter direct naar het rijk der fabelen te verwijzen. De naam Neerkant is te verklaren als nederzetting aan het uiteinde van het bevolkte areaal en geeft de geïsoleerde ligging weer. Neerkant als dorp is nog jong. Pas rond 1890 kreeg Neerkant een dorpskern, nabij het voormalige gehucht Moostdijk. 

Na de bouw van kerk en klooster aan het einde van de 19e eeuw kan van een echt dorp gesproken worden. Neerkant werd in 1890 een zelfstandige parochie. Daarvoor bestond Neerkant uit een serie gehuchten op een smalle dekzandrug. Deze gehuchten waren onder meer de omgrachte hoeve Heitrak (oudste vermelding 1340), de Moostdijk (oudste vermelding 1421), Schelm, Schans en Broek. Neerkant ontstond als nederzetting in het gedeelte tussen Moostdijk en Heitrak. In 1851 waren de gehuchten Liessel, Neerkant en Heitrak bij elkaar gevoegd tot één parochie, genaamd Liessel. In de loop van de negentiende eeuw ontstond bij de intussen flink gegroeide bevolking behoefte aan een eigen school en kerk. Door problemen die Liessel, Helenaveen en Neerkant kregen met de Gemeente Deurne werd in 1876 en een poging ondernomen tot de vorming van een zelfstandige gemeente Gemeente Liessel en Neerkant, maar dit werd door de staat niet goedgekeurd. De gemeentenaam 'Deurne en Liessel' veranderde in 1926 in 'Deurne' na de toevoeging van Vlierden. Daarvoor was de eerste school al geopend (1 januari 1887), met als hoofd Meester Gerold, en met de bouw van de eerste kerk begonnen. Deze kerk werd op 16 mei 1891 in gebruik genomen door pastoor Van Erp. Daarna groeide het dorp gestaag. Er kwamen twee molens (een stoomgraanmolen en een windgraanmolen), een Boerenbond, Boerenleenbank en een Zuivelfabriek.

Helenaveen

Helenaveen is een (kerk)dorp van Gemeente Deurne en telt ruim 850 inwoners.

Geschiedenis

Helenaveen werd in 1853 gesticht door de Bossche opzichter van Waterstaat Jan van de Griendt, wiens vrouw Helena Panis heette. Samen met zijn broer Nicolaas van de Griendt, en G.W.J. Carp uit Arnhem kocht hij 610 ha veengrond, die hier 3-7 meter dik was. De Maatschappij Helenaveen liet een particulier kanaal, de Helenavaart, graven. De zwarte turf die hier gewonnen werd, kon daar langs worden afgevoerd naar de Noordervaart. Later werd ook turfstrooisel vervaardigd en werd de concessie uitgebreid. Er bevond zich in Helenaveen zelfs een drijvende turfstrooiselfabriek. Het turfstrooisel werd uitgevoerd naar geheel Europa en diende ter vervanging van stro in de Londense en Parijse paardenstallen voor leger en tram. Er werden zijkanalen (wijken) gegraven. Ook werden wegen aangelegd en huizen gebouwd voor de arbeiders. Oorspronkelijk waren dit deels strooijen keten. Zo ontstond Het Helena-Veen, bijgenaamd Het Strooijen Dorp. De huizen kregen ook een stuk grond waarop de bewoners land- en tuinbouw konden beoefenen. Uiteindelijk is Helenaveen een tuinbouwdorp geworden. De vervening is nog doorgegaan tot in de jaren 70 van de 20e eeuw. In het dorp werden zowel een hervormde (Protestantse kerk) als een katholieke kerk (Sint-Willibrorduskerk) gesticht, omdat de bevolking, grotendeels afkomstig uit Drenthe en Overijssel, sterk gemengd was van religie. Dat is ook de reden dat er zoveel 'niet-Brabantse namen' uit Helenaveen komen, zoals Ugen en Schonewille. De katholieke kerk, die in 1944 uitbrandde, was een vroege creatie van de meester-kerkenbouwer Pierre Cuypers, die onder meer de St. Willibrorduskerk van Deurne verbouwde. 

Toen de gemeente Deurne bemerkte dat het ontginnen van het hoogveen winstgevend was, begon ze er zelf ook mee. De gemeente mocht echter niet van de Helenavaart gebruikmaken, zodat min of meer parallel eraan een nieuw kanaal, het Kanaal van Deurne, werd gegraven. De Helenavaart, waaraan zowel Helenaveen als het Limburgse Griendtsveen zijn gelegen, werd gegraven voor de afvoer van de turf. Aan dit kanaal werden zogenaamde drietandwijken verbonden, drie parallelle zijkanalen die aan het einde samenkwamen en zo in het kanaal overgingen. Deze verveningsstructuur en het bijbehorende geconcentreerde fabrieksdorp Helenaveen zijn van zulke grote culturele en historische betekenis, dat het dorp in 1999 het predicaat beschermd dorpsgezicht kreeg. Helenaveen en Griendtsveen zijn de enige veenkoloniën in Zuid-Nederland. In Helenaveen woonde de Nederlandse liedschrijver en zanger Jules de Corte.


Ik zou wel eens willen weten, waarom zijn de bergen zo hoog

Misschien om de sneeuw te vergaren

Of het dal voor de kou bewaren

Of misschien als een veilige stut voor de hemelboog

Daarom zijn de bergen zo hoog


Ik zou wel eens willen weten

JULES DE CORTE



Vlierden

Vlierden is een (kerk)dorp van Gemeente Deurne en telt bijna 1.400 inwoners.

Geschiedenis

Vlierden bestaat uit een relatief recent dorp, omringd door een groot aantal gehuchten, voornamelijk gelegen op een de dekzandrug langs de Oude Aa. Al in een 12e-eeuws afschrift van een oorkonde uit 721 vinden we Vlierden als ‘Fleodrodum’ (vermoedelijk in de betekenis van “woonplaats, begroeid met vlierstruiken”) vermeld. Het oudste Vlierden van de historische tijd moeten we wellicht zoeken in de buurt van de oude kapel van Vlierden, die tot 1902 aan de Oude Torenweg stond. Op deze plek staat tegenwoordig een gedachteniskapelletje uit 1926 van de familie De Maurissens. 

Nabij deze oude kapel staat nog altijd een sterk verbouwde boerderij, op de plek waar eens de ‘Kerkhofhoeve’, voormalig eigendom van de Abdij van Binderen, stond. Het is mogelijk dat deze hoeve de in 721 genoemde hoeve is. In 1681 werd Vlierden een zelfstandige parochie, terwijl het in 1505 al een heerlijkheid was geworden door de uitgifte in leen van de lage jurisdictie door de hertog van Brabant. Omstreeks de 17e eeuw verplaatste de kern van het dorp zich naar het westen, waar aan het einde van de 18e eeuw een eerste gemeentehuisje werd gebouwd. Dit werd in 1902 vervangen door het pand dat er nog altijd staat. In 1845 werd de huidige Sint-Willibrorduskerk aan de Pastoriestraat gebouwd, op de plek waar eerder de schuurkerk stond. Deze schuurkerk was aan het einde van de 17e eeuw noodzakelijk geworden, omdat bij de Vrede van Münster in 1648 alle kerken en kapellen eigendom waren geworden van de overheid en in gebruik bij de protestantse ingezetenen. De nieuwe kerk van 1845 betekende definitief dat de kom van het dorp hier kwam te liggen. Al snel werden school, klooster en meer boerderijen gebouwd, waardoor daadwerkelijk sprake was van het dorp Vlierden. Vanaf de Tweede Wereldoorlog kreeg de kern vervolgens nog meer gestalte met enkele kleine nieuwbouwwijken. In 1926 is de gemeente Vlierden gefuseerd met de gemeente Deurne en Liessel tot de nieuwe gemeente Deurne. In 1968 verloor deze gemeente het oude Vlierdense deel van Brouwhuis aan de groeikern Helmond. In Vlierden, op een terrein dat het Ven heet, ligt de familiebegraafplaats van medicus-pictor Hendrik Wiegersma.

Foto

Even voorproeven   |   De Peel in vier seizoenen

De Peel in vier seizoenen


Jan van de Kam groeide op aan de rand van de Peel en woont er nu al een halve eeuw middenin. Als internationaal bekend natuurfotograaf maakte hij boeken over kustgebieden in Australië, Noord-Amerika, China en Oman. Daarnaast heeft hij in de loop der jaren alle aspecten van planten, dieren en landschappen in de Peel vastgelegd. Een selectie van deze ‘Peelcollectie’ is samengebracht in een bijzonder fotoboek, waarmee hij iedereen wil laten meegenieten van dit uitzonderlijke en unieke natuurgebied op de grens van Brabant en Limburg.


Dit schitterende fotoboek is gratis (full screen) online te bekijken. Klik hiervoor op het plaatje

Stichting VEEN   |   Heel de Peel

Het inkijkexemplaar openslaan? Klik op de foto.

Heel de Peel is een boek met vrijwel alle wetenswaardigheden over het unieke natuurgebied De Peel. Over dit hoogveen-moerasgebied is al veel gepubliceerd. In dit fraaie boek wordt dat allemaal in één band bijeengebracht. Vandaar de naam “Heel de Peel”.

Zeven ervaren, deskundige auteurs beschrijven in circa 400 prettig leesbare pagina’s de volgende aspecten van dit unieke natuurgebied:


  • Geologie en Geografi­e

  • Archeologie en Cultuurhistorie

  • Flora en Fauna

  • Ontginnings- en Verveningsgeschiedenis

  • Bedreigingen en Natuurontwikkeling, gericht op hoogveenherstel (héél de Peel)


Dit alles is in Heel de Peel rijkelijk geïllustreerd in full colour met grafieken, tabellen, kaarten en schitterende foto’s van natuurfotograaf Jan van der Kam. Het boek is luxe ingebonden met harde kaft en tegen een zeer aantrekkelijke prijs verkrijgbaar.


In het boek wordt niet alleen aandacht besteed aan de twee grote peelreservaten, De Groote Peel en De Mariapeel/Deurnsche Peel, maar ook aan talrijke kleinere peelreservaten als De Liesselse Peel, De Moost, De Paardekop en De Bult. Kortom: een must voor iedereen die geïnteresseerd is in dit zeer bijzondere natuurgebied.

Video

De amuse   |   De Peel - Nature From Above

De Peel is gelegen op de grens van de provincies Noord-Brabant en Limburg. De Peel bestond vroeger voor een groot gedeelte uit "palus", het Romeins woord voor moeras. Eeuwenlang werd in deze streek turf gestoken. Het afgraven is tussen 1960 en 1970 gestopt en het restant is nu een beschermd natuurgebied. Het zijn waardevolle overblijfselen van het eens zo uitgestrekte en gevaarlijke gebied.

De "klot" is gestoken; het "goud van de Peel" is gedolven.


De video bekijken? Klik op het plaatje.

Cycle2Explore doet haar uiterste best de belangen van alle rechthebbenden te waarborgen.

Staan uw gegevens op deze website en heeft u daar bezwaar tegen laat het ons dan even weten.

Wij zullen deze dan zonder navraag naar de redenen per direct verwijderen.


© 2021

Download

Routebeschrijving



Routebeschrijving van Rondje Ons Deurne in PDF-format

Routekaartje



Download het routekaartje van Rondje Ons Deurne in PDF-format

Points of Interest



Points of Interest van Rondje Ons Deurne in PDF-format

GPS-track

Rondje Ons Deurne   |   Track



GPS-track van Rondje Ons Deurne in GPX-format

Rondje Ons Deurne   |   Track + Points of Interest



GPS-track inclusief 81 POI's van Rondje Ons Deurne in KLM-format

Contact


CONTACT


  • Cycle2Explore

  • Nieuwstraat 51

  • 5757 AS Liessel

  • T: 0493 | 34 21 78

  • E: cycle2explore "at" kpnmail "dot" nl

  • W: www.cycle2explore.nl

Rondje ​Ons Deurne … powered by Cycle2Explore

Last update: 03-11-21 

bottom of page